De Fuji kleuterschool, iets buiten Tokio, is een magische omgeving die speciaal voor kinderen is ontworpen. Het dak van hun ovaalvormige school, ontworpen door het in Tokio gevestigde bedrijf Tezuka Architects, is een eindeloze speeltuin en bomen groeien er door de klaslokalen.
Op deze school mogen kinderen rennen en worden ze uitgedaagd om in bomen te klimmen en er weer uit te springen. En daarom legt een jongetje van vijf tussen 09:10u en 09:30u ’s ochtends al 6.000 meter af. Maak kennis met de schattigste kleuterschool ter wereld, ontworpen door Takaharu Tezuka. In dit charmante praatje leidt hij ons langs een ontwerpproces waarin kinderen echt kinderen mogen zijn.
Lees verder onder het filmpje
Hoe bouw je iets waarin je kinderen kinderen kunt laten zijn?
“Denk als een kind,” zegt Takaharu Tezuka. Hij liet zich inspireren door zijn eigen dochter en zoon, nu twaalf en negen, die volgens hem ‘een deel van zijn lichaam zijn geworden’. Naarmate ze ouder werden, werden hun gewoonten en verlangens de zijne, en bij het ontwerpen van zijn school hoefde hij die gevoelens alleen maar op te roepen om te weten wat hij moest bouwen.
In de speeltuin kunnen kinderen eindeloos rennen
“We hebben de school ontworpen als een cirkel, met een soort eindeloze circulatie. Toen we begonnen met ontwerpen, had ik geen enkele vooropgezette ideeën. Het bekijken van andere kleuterscholen was als het kijken in de achteruitkijkspiegel van een auto: zelfs als je heel goed kijkt, zie je niets aan de voorkant.”
Kinderen kunnen ook naar de klas klimmen
“In 2011 bouwden we een bijgebouw aan de school met nog twee klaslokalen en enkele speelruimtes. We noemden het ‘Ring around the Tree’. Ik dacht dat de boom belangrijker zou moeten zijn dan het gebouw, dus maakte ik het gebouw zo licht als mogelijk. Op deze school worden kinderen aangemoedigd om in bomen te klimmen. Als een kind sterk genoeg is, kunnen ze het bovenste niveau bereiken zonder de trap te gebruiken. Andere scholen laten dit misschien niet toe, maar de opdrachtgever gelooft hier dat kinderen hun eigen grenzen kennen. Ze stoppen wanneer ze moeten stoppen.’
